کوثروزیری

یادت نرود بانو!

هر بار که  از خانه پا به بیرون می گذاری گوشه ی چادرت را در دست بگیر و آرام زیر لب بگو

هذه امانتک یافاطمه الزهرا

بانو تو فرشته ترین خلقت خدایی گاهی آنقدر پاک که پلیدیه چشمان ناپاک را نمیشناسی …

اما آنکه تو را آفرید از همه نسبت به تو مهربانتر و داناتر است

مراقب ارث مادری ات باش بانو !

بانو این همه جوان از جوانی شان گذشتند و جان دادند برای تو …

واز تو خواسته اند که فقط در سنگرت بمانی

همین و بس!